yer zarfı

Fiilin gösterdiği oluş veya kılışın mekân içinde, yerini ve yönünü belirten zarf: aşağı yukarı, içeri, dışarı, ileri, geri, orada, burada vb.: Korkudan sararmış solgun benizli, beyaz dudaklı, samur ince kaşları çatılmış, zayıf, narin bir talebe, mahçup, mütereddit adımlarla içeri girer (Ö. Seyfettin, Harem: Gürültü, s. 231) Yavrucak uykusuzluktan bitkin fakat gene de: «Ömer'in yanında kalacağım» diye direniyor, yukarı, yatağına çıkmıyor (T. Buğra, Yarın Diye Bir Şey Yoktur, s. 57). Artık kelimeleri eze eze konuşuyor, konuşurken boynunu ileri uzatıyor, hafifçe kamburunu çıkarıyor (T. Buğra, göst.e., s. 44). Onu hiç görmüyormuş gibi bir elini kaldırdığı için yüzünü esirgemek isteyen Necati geri çekilmeğe mecbur olmuştu (P. Safa, Biz İnsanlar, s. 105) vb.

Azerbaycan Türkçesi: yer zärfi Türkmen Türkçesi: orun görkezyään haal Gagauz Türkçesi: erlik işhallııÖzbek Türkçesi: orın ravişi Uygur Türkçesi: orun rävişi Tatar Türkçesi: urın räweşe ~ urın xäle Başkurt Türkçesi: urınräweşe Kmk: yerni hallıgı Krç.-Malk.: orunçu sözlew - orunnu sözlewleriNogay Türkçesi: orın nareçiye Kazak Türkçesi: meken üstewi Kırgız Türkçesi: orun taktooç Alt: t'erinkörgüzer kubulbas Hakas Türkçesi: orın nareçiyezî Tuva Türkçesi: turuştun nareçiyezi Rusça: nareçiye mesta

İçeri, dışarı, aşağı, yukarı, yan gibi zarflar.