1. (Fiziksel devimselcilik) Özdeğin, güç ya da erkenin bir görünüş biçimi olduğunu öne süren felsefe öğretisi.
2. (Dirimbilimsel devimselcilik): Yaşamı, özdeğe egemen olan ve ona biçim veren güç olarak anlayan görüş. // Bu öğretinin karşısında, özdeği bir kitlenin taşıyıcısı olarak gören, onun ancak dışarıdan bir itilmeyle devinime geçebileceğini savunan mekanikçi anlayış yer alır. Devimselciliğe göre, her gerçeklik devimsel bir biçimde ortaya çıkar ve devimsel bir güce dayanır.
TDK Felsefe Terimleri Sözlüğü