1. (Kant'ta) Ahlak kavramı olarak başarı ahlakı'na karşı kullanılan terim: ahlaksal yargılamada başarıyı değil, düşünüşü temel alan görüş.
2. Kant'a göre ahlak yargıları bir davranışın (eylemin) başarısına, sonucuna göre değil, o eylemin arkasındaki, o eylemi ortaya koyan, o eyleme temel olan düşünüşün niteliğine göre verilmelidir. Ahlak eylemleri yalnızca düşünüşe göre değerlendirilmelidir. Bu da Kant'ta istemenin iyi olması, ahlak yasasına uygun olmasıdır. Modern ahlakçılarda düşünüşün iyi olması ise, insanı eyleme iten güdüler arasındaki bağlantıların iyi kurulması, yüksek güdülerin aşağı güdülere üstün tutulmasıdır.
TDK Felsefe Terimleri Sözlüğü