eudaimonia

(Yun. eu-daimon = iyi bir daimon'u olan kendisinde daimon'un göründüğü kimse daimon = insanın yaşamını kuşatan, insanın yaşantılarının içine sokulan güç): Ruhun iyi bir durumda olması. Başlangıçta mutlu bir alınyazısı anlamında kullanılmış. Sonraları dinsel anlamından sıyrılarak: a. Dışardan etki yapan bir şey olarak (dış dünyanın yaşama koşullarına göre mutlu olma) b. İnsanın ruhunda yaşayan bir şey olarak anlaşılmıştır. Bu ikinci anlamı ile eudamonia, artık ahlak terimi olarak, özellikle Sokrates'ten sonraki felsefenin temel kavramı olmuştur, bk. mutluluk