Gövde

Bitkinin dal, yaprak ve üreme organlarını taşıyan otsu veya odunsu organ

Bir kelimeden çekim takıları çıktıktan sonra geri kalan kısım. Kendilerinde bulunan eklerin tabiat ve değerlerine göre gövdelere, İSİM GÖVDESİ veya İSİMLİK GÖVDE (Th. nominal) ve FİİL GÖVDESİ veya FİİLLİK GÖVDE (Th.verbal) denir. Fiil gövdeleri zaman fikri de verebilir (ZAMANLI GÖVDE, Th. temporel). Kendisinde bir, iki veya üç ek bulunduğuna göre gövde BİRİNCİL, İKİNCİL ve ÜÇÜNCÜL GÖVDE (Th. primaire, secondaire, tertiaire) adını alır.

(Derleme.. taban, türemiş kelime) Köklere yapım eklerinin getirilmesiyle meydana gelen türev: Evli (ev-li) , evci (ev-ci) , evlenmek (ev-le-n-mek) , evermek (ev-er-mek) , evlendirmek (ev-len-dir-mek) , sevgi (sev-gi) , sevim (sev-im) , sevinç (sev-i-nç) , sevdirmek (sev-dir-mek) , sevinmek (sev-in-mek) vb.

1. Çalgıların ses çıkarmalarını sağlayan temel kısmı, vurmalı çalgılarda kasnak, telli mızraplı çalgılarda tekne, üflemeli çalgılarda kamış kısmı. Beden.

2. Notanın çizgiler üzerine gelen baş kısmına verilen isim.

Bitkilerde yaprak ve üreme organlarını taşıyan genelde toprak üstünde olan yapılar.

Vücudun, baş kol ve bacakların kendisine bağlandığı temel bölümü.

Ağacın dalları ile kökü arasındaki bölümü.