Bilen özneden, bilinçten bağımsız olarak kendi başına var olan, deneyin ötesinde bulunan şey. Bu anlamda: 1. (Aristoteles'te ve skolastik felsefede) -> Tözle eşanlamlı.
2. (Kant'ta) -> Noumenon'la eşanlamlı, düşünceden bağımsız olarak var olan. Bize verilmiş olan, şeyin yalnızca görünüşüdür, kendinde şey bilinemez kalır.
3. (Hegel' de) Eytişimsel sürecin açılmamış olan temel aşaması.
4. (Görüngü-bilimde) Düşüncenin, bilincin bağlılaşık kavramı. Bilinç her zaman, bir şeyin bilincidir.
TDK Felsefe Terimleri Sözlüğü