Yeni Sinema

1960'tan sonra çeşitli ülkelerde, bazen değişik adlarla anılan, fakat hepsi de geleneksel eski sinemaya karşı bir tepki olarak çıkan, genç sinemacıların yeni bir sinema kurma çabasını yansıtan değişik sinema akımlarının ortak adı. Bu akımların hemen hepsi, siyasal sınırların ötesinde, düşüncede, duyguda, baş kaldırmada, yeni bir düzen kurma çabasında ortak nitelikler gösterir. Bir başka ortak yön, gençlerin kendilerini ve başkalarını tanımak, kendilerini ve çevrelerini sinema yoluyla anlatmak, sorunlarına çözüm bulmak çabasıdır. Yeni Sinema, geleneksel sinemaya karşı çıkarken, bu sinemanın en yararlı yönlerini benimsemekten de kaçınmamaktadır. Sinema-Göz, Sinema-Gerçek, Sovyet Gerçekçiliği, İngiliz Belgesel Okulu, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Yeni Dalganın yapım yöntemleri ve deyişi, televizyon uygulayımı, Dolaysız Sinema, Antonioni, Resnais ve Bergman'm katkıları bu arada sayılabilir. Yeni Sinema, sinemanın büyük gücünün artık sınırlamalara uğramaksızın kullanılmasını amaçlar. Bu büyük güç, toplumsal düzen değişikliğini sağlamakta siyasal bir silah insanı, çevresini tanıtmakta bir araçtır. Dürüstlük, doğruluk, içtenlik, doğallık, kendiliğindenlik Yeni Sinemacı için en önemli niteliklerdir.