Tanrı'nın insana iyilik getirici, kurtarıcı ilişkisi için kullanılan, özellikle dinsel bir kavram. Tanrı'nın insanı koruyuculuğu ve esirgeyiciliği. Hıristiyanlığın temel kavramı: Tanrı'nın insanı sevgi dolu düşünüşü için kullanılan kavram. // Felsefe tarihinde Augustinus'ten beri kayra ve özgürlük arasındaki ilişki sorusu önem kazanmıştır. Skolastikte bu soru doğanın kayra yoluyla yetkinleşmesi öğretisiyle yanıtlandırılıyordu. Luther'de ise "Herşeye gücü yeten Tanrı" düşüncesiyle bu sorun sonuna değin götürüldü. Çağımızda, N. Hartmann'da ise bu soru tam ters doğrultuda yanıtlanıyor: "Bir sorumluluğun, bir özgürlüğün olabilmesi için Tanrı var olmamalıdır."
TDK Felsefe Terimleri Sözlüğü
