eng

Dilbilim Terimleri Sözlüğü (Ü)

A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z
Ü Harfi 1. Sayfa
üç dilde :
Üç dil üzere yazılmış olan.
üç halli :
Bazı dillerde isim hallerinden yalnız üç hali olan kelimelere den ...
üçlü harf :
Tek bir ses göstermek üzere yanyana getirilen üç harften ibaret ö ...
üçlü kök :
Arapça gibi bazı dillerde üç sesten meydana gelen kök.
üçül :
Bazı dillerde bir şeyden üç tane anlatmak üzere kullanılan gramat ...
üçüncü kişi :
Bakınız: Kişi
üçüncül gövde :
Bakınız: Gövde
üçünlük :
Üç açınığın tek bir hece halinde kaynaşması.
üçüz dilli :
Üç ayrı dili ana dili olarak öğrenmiş olan ( kimse ).
üflek abanık :
Bakınız: Ötümsüz Abanık
üflemeli :
Fısıl till ve sürtümlü seselre denir.
üfürtülü abanık :
Sürtümlü abanıkların bir adı.
üleştirme sayısı :
Birer, ikişer gibi bir geyin kaçı bir arada olmak üzere bölüneceğ ...
üleştirme zamiri :
Bakınız: Ayrılı zamirler
ün :
İnsan sesi.
ündeş :
Hece özeği durumunda olan bir selenimin etrafında öbeklenen sesle ...
ünlem :
Kendi başına bir cümle değerinde olup konuşanın duygularını canlı ...
ünlem cümlesi :
Bakınız: Cümle
üste doğru hali :
Bazı dillerde "üste doğru" anlamını veren isim hali.
üsteleme :
Bir cümle öğesinin, cümle içinde üst üste tekrarlanması: Ben onu ...
üstem :
Hint-Avrupa dillerinde, fiillerdeki geçmiş zaman şekillerinden ba ...
üstkatman :
Üstüne başka bir dil gelmiş olan dile göre kendisine etkiler yapm ...
üstün :
Eski yazımızda kısa a ve e' yi gösteren hareke.
üstündelik hali :
Bazı dillerde bir şeyin "üstünde" fikrini veren isim hali.
üstünlü muzarı :
Arapçada sonu üstünlü olan muzari: yaktüle gibi.
üstünlük derecesi :
Bakınız: Anlam dereceleri
Üye :
Bir söylemin meydana getirdiği bütünün birlik diye alınan bir par ...
üyelenmiş ses :
İnsan sesi, ün.